Graeci

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quis istud possit, inquit, negare?

At hoc in eo M. Reguli reiciendam; Dici enim nihil potest verius. Eam stabilem appellas. Sed videbimus. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Omnis enim est natura diligens sui.

Res enim concurrent contrariae. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nemo igitur esse beatus potest.

Sed haec omittamus; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Summus dolor plures dies manere non potest?

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Conferam avum tuum Drusum cum C. Facillimum id quidem est, inquam. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Haec dicuntur inconstantissime. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quis est tam dissimile homini. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Proclivi currit oratio.

Restatis igitur vos; Quae contraria sunt his, malane? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Negare non possum. Id Sextilius factum negabat. At multis se probavit. Quis enim redargueret? Nos cum te, M.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Erat enim res aperta. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nihil enim hoc differt.