Utinam

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Rationis enim perfectio est virtus; Tubulo putas dicere? Si longus, levis. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid iudicant sensus?

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quis istud possit, inquit, negare?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Qui est in parvis malis. Sin aliud quid voles, postea. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Sed haec in pueris; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Nemo igitur esse beatus potest. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. A mene tu? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Minime vero istorum quidem, inquit.

Nihil illinc huc pervenit. Qui convenit? Videsne quam sit magna dissensio? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; At multis malis affectus. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Avaritiamne minuis?

Maximus dolor, inquit, brevis est. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Nihil illinc huc pervenit. Efficiens dici potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Res enim concurrent contrariae. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nemo igitur esse beatus potest.

Sed haec omittamus; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Summus dolor plures dies manere non potest?

Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed tamen intellego quid velit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quid iudicant sensus? Maximus dolor, inquit, brevis est.

An eiusdem modi? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Comprehensum, quod cognitum non habet?